ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ:

«Το να ζητάς βοήθεια είναι το πιο εύκολο πράγμα. Αλλά και το πιο δύσκολο. Ξεκινήσαμε, αρχικά, να μιλάμε γι’ αυτό. Τα παιδιά θυμήθηκαν περιστάσεις που χρειάστηκαν βοήθεια αλλά δεν τόλμησαν να τη ζητήσουν. Αναρωτήθηκαν, τι θα άλλαζε αν το είχαν κάνει. Θυμήθηκαν, πόσο πιο εύκολα έγιναν όλα, όταν κάποιος μοιράστηκε μαζί τους το βάρος ενός αντικειμένου αλλά και το βάρος ενός προβλήματος. Συνειδητοποιήσαμε, έτσι, πως όλοι μας έχουμε βρεθεί, βρισκόμαστε ή ίσως βρεθούμε είτε στη μία θέση είτε στην άλλη. Δώσαμε, τότε, μια υπόσχεση. Να ξεκινήσουμε να ζητάμε βοήθεια στα μικρά, για να μπορέσουμε να το κάνουμε πιο εύκολα και στα μεγάλα. Υποσχεθήκαμε, ακόμη, να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για εκείνους που συνεχίζουν να διστάζουν.

Στη συνέχεια φτιάξαμε δύο πινακάκια, τα οποία αποτελούν αφορμή για να ζητήσουμε ή να προσφέρουμε τη βοήθειά μας. Το πρώτο έχει τίτλο: «ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ» και το δεύτερο: «ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ».  Ενθαρρύνουμε τα παιδιά να εκφράσουν, όλα όσα τα ζορίζουν ή τα δυσκολεύουν στην καθημερινότητά τους στο σχολείο καθώς και να ζητήσουν βοήθεια από τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές τους. Στη συνέχεια, αφού όλοι εκφράσουν γραπτά τις σκέψεις τους, αναρτούμε κάποιες από αυτές στο πρώτο πινακάκι. Για παράδειγμα: «Χρειάζομαι βοήθεια, για να τακτοποιήσω το θρανίο μου». Τα παιδιά που θέλουν και μπορούν να βοηθήσουν, γράφουν το όνομά τους στο δεύτερο πινακάκι. Ανά εβδομάδα, ανανεώνουμε τα χαρτάκια ανάλογα με τις ανάγκες μας.

ΑΠΟΗΧΟΣ:

Τα παιδιά αισθάνονται ασφάλεια και εγγύτητα, νιώθοντας ότι έχουν ανθρώπους που μπορούν να εμπιστευτούν, όταν χρειάζονται τη βοήθειά τους. Από την άλλη πλευρά, υψώνεται η αυτοεκτίμηση, όλων όσων προσφέρουν τη βοήθειά τους, καθώς νιώθουν σημαντικοί, για κάποιον. Έτσι, το χέρι που απλώνεται από τον έναν, πιάνεται δυνατά από τον άλλο και προχωρούν ΜΑΖΙ .

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ: Αναστασία Κουσοβίστα